مقایسه اثر سفالکسین و فسفومایسین ترومتامول (منورول) در درمان عفونت های ادراری تحتانی زنان باردار

بحث و نتیجه گیری: با مشاهده عدم تفاوت بین سفالکسین و فسفومایسین، می توان از تک دوز فسفومایسین برای درمان باکتریوری بی علامت طی بارداری استفاده کرد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای 166 زن باردار ، که کشت ادراری مثبت داشتند (105< cfu) به طور تصادفی ، به دو گروه درمانی تقسیم شده وتحت درمان با سفالکسین و فسفومایسین ترومتامول قرار گرفتند. یک هفته ونیز یک ماه بعد از درمان ،کشت ادرار انجام گردید. یافته ها: شایع ترین میکروب ها در گروه سفالکسین: e.coli (8/87%)، استرپتوکوک (3/7%)، پروتئوس (4/2%) و کلبسیلا (4/2%) و در گروه فسفومایسین: e.coli (5/84%)، استرپتوکوک (5/9%)، پروتئوس (8/4%) و کلبسیلا (2/1%) بدون تفاوت معنی دار (737/0=p ) بودند. پس از یک هفته، موفقیت درمان در گروه سفالکسین 7/92% و در گروه فسفومایسین 7/91% محاسبه گردید (1=p ). مقادیر 15/15 odds ratio=و 01/1relative risk= بدست آمدند. تمام کشت ها بعد از یک ماه منفی بودند. 2 نفر در گروه سفالکسین و 3 نفر در گروه فسفومایسین دچار اسهال شدند که تفاوت معنی دار نبود (68/0=p ). مقدمه: از آنجا که باکتریوری طی حاملگی با وزن کم هنگام تولد و نارسی نوزاد همراهی دارد، انتخاب درمان صحیح و مناسب اهمیت پیدا می کند. فسفومایسین ترومتامول جزو کم خطرترین داروها برای حاملگی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه این دارو با سفالکسین در نمونه ای از زنان حامله مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش طراحی گردید.